Veke 15

Veke 15 av totalt 45 (you do the math) besto av mykje av det vanlege og ein uventa tur til Matopos!

Mandag var eg som vanleg på kontoret heile dagen. Jobba stort sett med eigen eksamen.

Tirsdag hadde eg språk-time og fotballtrening på Pumula High School. Begge deler er veldig kjekt og har gått bra så langt. Kjekt å lære og bruke litt ndebele, noko som gjer det enklare å kome i kontakt med lokalbefolkninga. Eg kan slengje ut eit par gloser, så har eg fått nok av merksemd for den dagen. Skulejentelaget eg har trent synest det er veldig kjekt når eg kjem for å trene dei og eg synest og det er kjekt å trene dei.

Onsdag hadde eg for første gong gymtimar på Ngwalongwalo Primary School, som ligg to minutts gange frå der eg bur. Eg hadde tre gymtimar på rad for ei 4., ei 5. og ei 6.klasse. Dei visste at eg skulle kome og var veldig spente. Det gjekk veldig bra med alle klassene og både dei og eg hadde det gøy. Den eine klassa møtte ikkje opp på idrettsplassen til avtalt tid, så eg gjekk til klasserommet for å sjå. Då viste det seg at læraren hadde glømt av det heile. Så hadde eg ikkje vore der den dagen, hadde det kanskje ikkje blitt gym på elevane den dagen.. Seinare på dagen tok eg turen til treningssenteret eg går på og til Barrow, eit offentleg svømmebasseng i sentrum. Barrow er min favorittplass på varme dagar, noko det er nok av for tida. Når eg gjekk inn var det sol og varmt, etter å ha svømt eit par lengder begynte det plutseleg å høljeregne. Regntida har så vidt begynt, det vil seie regnskurar på ettermiddagen/kvelden nokre dagar. Eg gjekk på land for å redde sekken under tak. No var eg så godt som aleine på heile anlegget. Eg blei ståande i det behageleg kjølege regnet og sjå på fem hegrer som bygde reir i eit tre som var meir rosa enn grønt. Kor ofte kan ein stå ute i regnet i Noreg iført kun shorts utan å fryse? Ei eksotisk oppleving.

Torsdag hadde eg nok ei fotballtrening for jentene på Pumula High.

Fredag var eg på turnering på Amhlope High School. Det var ei kvalifiseringsturnering til YES-games som vi skal på i Masvingo i byrjinga av desember. Her deltek skulelag frå Highs Schools i fotball, volleyball og netball (afrikansk versjon av basketball, for jenter). Deltakerane er 12-14 år. I tillegg til idretten må alle laga og gjere ulike samfunnsprosjekt (for eksempel plante tre, plukke søppel o.l.) i løpet av året. Når dei kjem til turneringa leverer dei inn ei mappe som viser kva samfunnsprosjekt dei har gjort, ei mappe som handlar om laget og idretten og ei mappe som handlar om "peer education" (utdanning av deltakerane, med tema som HIV/AIDS, "life skills, o.l.). I tillegg har dei ein presentasjon (dramatisering, song/dans) som skal handle om tema frå "peer education". Alle dei tre mappene og presentasjonen blir vurdert på lik linje med dei idrettslege resultata. Dei beste laga får vidare til neste kvalifiseringsrunde (ein må gjennom tre kvalifiseringsrundar før ein får reise til den nasjonale konkurransen, dette var den andre av tre kvalifiseringsrundar). Ei fin turnering som kombinerar idrett med moralsk arbeid. Eg var med på å vurdere ein del av idrettsmappene, før eg fulgte jentelaget eg har trent i kampane dei spelte. Den eigentlege trenaren deira var ikkje der, så det var flaks at eg var der. Dei tapte to kampar og vann ein. Eg tar sjølvsagt på meg det meste av æra for den eine sigeren etter coaching i verdensklasse i pausen. Resultata var ikkje klar når eg drog, men eg tvilar vel dessverre på om dei gjekk vidare. Det var såpass varmt at eg måtte ta meg ein ny tur til Barrow. Det var såpass varmt at eg svetta så mykje at det ikkje gjekk an å smøre seg med solkrem. På vei heim frå Barrow fekk eg melding frå den eine norske legen som bur her i Bulwayo (dei er eit par, men kona var vekkreist), som eg har truffe ein gong før, med tilbud om å bli med på tur til Matopos National Park dagen etter, laurdag. Det takka eg ja til.

Laurdag morgon kjørte vi halv ni frå sentrum retning Matopos. Nasjonalparken ligg berre ein halvtimes kjøretur frå byen. Der kan ein blant anna sjå Cecil Rhodes si grav, "balancing rocks", utkikkspunkt, dyr og hulemåleri. Det var sistnevnte Jone, som han heiter, hadde tenkt å sjå denne dagen. Han hadde vore der tidlegare, men no hadde han sett seg ut ei hule, Nanke Cave, som han ikkje hadde sett tidlegare. Det var visstnok eit stykke å gå, men den skulle og vere ei av dei beste hulene. Eg synest det hørtes spanande ut. I porten inn til nasjonalparken snakka vi med nokre av vaktene, som sa at det gjekk an å gå dit åleine, men at vi kunne høre nærmare med guidane som skulle vereder vi skulle parkere bilen. Etter eit godt stykke med kjøring gjennom nydeleg landskap kom vi fram til huset der vi skulle parkere, men der var ingen å sjå. Etter litt venting begynte vi berre å gå. Løypa var merka med piler som var tegna på bakken eller med varder. Enkelte stader var det derimot dårleg med merking og vi gjekk litt feil fleire gonger. Men då snudde vi berre tilbake til siste pil og prøvde på nytt. Vi skjønte etter kvart at det var mykje lenger (både i tid og distanse) til hula enn vi hadde trudd. Etter kvart kom vi opp på ein topp og skjønte at vi måtte vere i nærleiken. Men her stoppa oppmerkinga igjen. Etter å ha brukt ein liten time på å drikke vatn og leite etter hula var vi i ferd med å gi opp og snu tilbake. I eit siste forsøk gjekk eg nedover ei lang bergskråning og fann hula. Ein stor opptur etter at vi  begge var litt langt nede i varmen. Hula var stor og måleria mange. Veldig fascinerande og sjå rundt 10000 år gamle teikningar og tenke på korleis dei levde på den tida. Etter ei stund med fotografering og avslapping i den noko kjølege hula begynte vi på tilbaketuren. Det var to småslitne og varme karar som kom tilbake til bilen etter 5,5 timar i sola og naturen. Men det var ein fantastisk tur i storslått natur. Underveis såg vi bavianar, firfisler i alle moglege fargar og steenbok/steinbukk (ein liten antilope-art, om lag 50 cm høg). Kl seks var vi tilbake i byen og eg blei invitert med heim til Jone på middag.

Steenbok

Jone i Nanke Cave

Hula låg godt gjømt i treklynga ganske midt i biletet

Søndag var eg ein tur på treningsstudioet og Barrow igjen (eg drar dit så ofte eg kan når det er så varmt som no) før eg såg ein storkamp frå engelsk Premier League på TV.