Veke 37: Paralympic Games

Torsdag reiste eg til Marondera, aust i Zimbabwe, for Zimbabwe National Paralympic Games (ZNPG). Dette var ei flott turnering, men vart diverre nok eit eksempel på African Time, som kan vere ganske frustrerande til tider.

Mandag var eg på kontoret og spurte sjefen min, dum som eg var, om avreisetidspunkt (eg hadde her gløymt at dei fleste afrikanarar manglar evna til å planlegge meir enn, tja, fem minutt framover). Det visste han sjølvsagt ikkje, så eg ba han om å ringe meg når han visste det. Onsdag kveld hadde eg fortsatt ikkje hørt noko, så eg ringte for å høre. Avreise kl 6 fekk eg beskjed om. For tidlig til å vere verken sant eller godt, tenkte eg. Eit tidspunkt er ikkje eit tidspunkt her. Seier ein avreise kl 6, er det einaste ein kan vere sikker på at det blir avreise etter kl 6 ein gong. Eg er likevel van med å vere presis, redd for å ein gong kome for seint (noko eg enno ikkje har klart i Afrika uansett kor sein eg har vore) og håpefull om at dei ein gong skal klare å halde eit tidspunkt. Så eg sto opp kl fem for å vere på avtalt stad til avtalt tid. Eg gadd riktignok ikkje å stresse med å vere presis, så eg var der kvart over 6. Eg var overraska over at det såg ut til at alle allereie hadde møtt opp og såg nesten klar ut. Utøverane gjekk ombord i bussen, medan andre hjalp til med å feste bagasjen på taket. Lovande, tenkte eg. Sjefen min var og der og sa, som alltid, at vi skulle reise snart. Etter å ha sutte på ei trapp i morgonkulda i nærare to timar fekk eg beskjed om at vi kunne setje oss i bilen (og reise trudde eg). Men då måtte vi visst innom kontoret ein tur for å gjere gud-veit-kva. Etter to timar til, som eg tilbrakte halvsovande på ein sofa, klarte vi endeleg å setje kursen for Marondera. Flott å måtte stå opp kl 5 for å reise kl 10, tenkte eg. Etter ei punktering underveis, fekk eg meg endeleg noko å ete kl 14, ni timar etter frokost. I sju-tida var vi frame i Marondera og eg var klar for senga. Men då skulle vi visst kjøre ein halvtime inn i bushen for å droppe av nokon på ein lodge. Det er visst ikkje berre berre å droppe av nokon på ein lodge, så plutseleg hadde eg venta to nye timar i bilen. Deretter kjørte vi til Marondera High School, der administrasjonssenteret for turneringa var. Her vert det produsert unødvendig mykje papirarbeid og vi måtte visst registrere oss kl ti på kvelden. Etter, ja du gjetta riktig, ytterlegare to timar med venting vart eg endeleg kjørt til hotellet der eg kunne stupe til sengs rett over midnatt. Eg måtte altså stå opp kl 5 for å kome fram kl 24. 19 timar på 518 kilometer frå seng til seng. Det tilsvarer at vi skulle ha kjørt heile dagen med ei gjennomsnittsfart på 27 km/t. Slik føltes og dagen min.

Når det gjeld sjølve turneringa konkurrerte lag og utøvarar frå dei ti ulike provinsane i friidrett, nettball, fotball og goal ball (ein ballsport for blinde/svaksynte) i ulike klasser (synshemma, hørselshemma, og personar med fysiske eller psykiske handikap). Veldig kjekt å sjå på desse konkurransane og ikkje minst å treffe Andrea (frå Stranda) og Amon (frå Tanzania) som og er idrettsfrivillige på same program som meg i høvesvis Harare og Bindura i Zimbabwe. Eg er litt lei av å skrive om African Time no, men eg kan berre nemne at det vart ein del lange dagar, for eksempel etter å ha møtt opp kl 8 for å sjå friidrett som begynte kl 12. Mandag kjørte vi heim på rekordtid (altså i forhold til torsdagen). Denne gongen var vi berre ein drøy time forsinka og hadde kun eit par timar med tidssløsing. Etter nok ei punktering undervegs var eg heime rundt kl 20. Denne gongen tok det altså berre ca 14 timar, som tilsvarer ei gjennomsnittsfart på 37 km/t. Rekordfart!

Åpningsseremoni

I forrige innlegg fortalte eg om at eg ba ein lærar om å ta bilete av meg i aksjon som gymlærar. Etter timen sa han at han hadde tatt mange bilder, men det viste seg at han hadde tatt null. På onsdag prøvde eg (og han) på nytt. Etter timen sa han at han hadde tatt mange bilder, og det viste seg at han hadde tatt over 400 bilder! Noko som tilsvarer meir enn eitt bilete kvart tiande sekund. Her er eit eksempel:

Tirsdag, på same skule, leverte eg ut spørjeskjema angåande gym på skulen til to klasser. Dette er i forbinding med den siste eksamenen eg skal skrive på årsstudiet som eg tar gjennom Norges Idrettshøgskule medan eg er her nede.