Veke 41

Denne veka, som dei siste vekene, har eg jobba mest med eksamen. Eg har no klart å bli så godt som ferdig, i god tid før innlevering (før heimreise i juni). Det er veldig deilig å vere ferdig i god tid, så no skal eg verkeleg nyte dei siste vekene i Afrika. I staden for å lese pensumlitteratur kan eg no heller lese bøker. Eg har fått låne tre interessante bøker om Afrika av mine gode norske vener, Jone og Gunn, som arbeider som legar her i Bulawayo.

Bøker om høvesvis Kongo, Zimbabwe og Sør-Afrika

Eg trivst fortsatt veldig godt her i Bulawayo, Zimbabwe og Afrika. Det meste er annleis samanlikna med Noreg, men eg er blitt så van med det at eg ikkje tenker over det lenger. Inntrykka er ikkje like sterke som i byrjinga. Her er eit par ting som har skjedd i det siste, som ikkje kunne skjedd i Noreg, men som eg likevel ikkje stussar på lenger:

Berre det å ha hushjelp som bur heime med oss og som gjer det meste av husarbeid var litt uvant i starten, men no kjennes det heilt vanleg. Den nye hushjelpa vår (vi har hatt i alle fall 6 ulike sidan eg kom) kan ikkje vaske ein mann sitt undertøy på grunn av tradisjon eller religion eller noko sånt. Så i det siste har eg måtte vaska dei sjøl. For hand så klart:

Naboen (det er under to meter mellom husa, adskilt av ein to meter høg mur) hadde kyrkjemøte heime med seg her ein dag. Hundane våre stemte i:

Ein kombitur (busstur) heim kan vere slik:

Elles har håret mitt (og skuldrane mine) blitt særskilt populært i det siste:

Ein dag eg var ute og gjekk i nabolaget og såg ei jente på 7-8 år, som eg kjenner godt, som sto lent inntil ein stolpe og såg seg rundt.
Eg sa: "How are you?"
Ho: "I'm fine."
Eg: "What are you doing?"
Ho: "Ah, just standing."
Det synest eg var eit godt svar og ganske morosamt. Det var og er eit bra bilete på livet og mentaliteten i Afrika.