Veke 44: Farvel Bulawayo

Forrige veke brukte eg til å seie farvel til alle eg har blitt kjend med etter over ni månader i Bulawayo. Eg har hatt mine siste gymtimar i Afrika og sagt farvel til alle klassene eg har hatt, som eg har hatt det mykje gøy med. Eg har vore på mine siste aerobic- og styrketimar på treningsstudioet og sagt farvel til dei som jobbar der, som eg har svetta mykje i lag med. Eg har sagt farvel til mine venar frå fotballaget Chicken Inn, som eg har slått mange pasningar med. Eg har sagt farvel til dei på kontoret (SRC), som eg har jobba mykje i lag med. Laurdag var eg på avskjedslunsj med mine to norske vener, legeparet Jone og Gunn, som eg har ete mange gode middagar og vore på mange turar med. Og sist men ikkje minst måtte eg søndag og mandag morgon ta farvel med dei som har stått meg nærast i mi tid i Bulawayo: vertsfamilen min og alle mine små vener i nabolaget. Familien min tok meg godt i mot fra dag 1, har gjort heile opphaldet enklare og betre for meg og har vore nettopp det: familien min. No har eg ein familie i Noreg og ein i Zimbabwe. Søndag ettermiddag stelte dei i stand ein stor avskjedslunsj for meg, der dei inviterte slektningar og ein del ungar frå nabolaget. Vi var om lag 30 stk som åt god mat og dansa. Når det gjeld ungane i nabolaget har eg sett dei så godt som kvar dag og vi har leika mykje i lag, sykla/gått turar i lag, eg har hjulpe dei med lekser, vi har vore i kyrkja i lag, eg har tatt utallige bileter av dei og eg trur ryggen min har blitt sterkare i løpet av året etter å måtta bært på fleire og fleire av dei. Vi har blitt veldig knytt til kvarandre. For min del har smila, gleda, leikinga og latteren deira gitt meg mykje i seg sjølv. Dei blei felt nokre tårar søndag kveld og eg skal innrømme eg hadde ein klump i halsen sjølv. Eg saknar dei allereie.

Det er veldig rart å reise frå ein plass som er så langt vekke etter så lang tid, når eg har budd så tett på og blitt kjent med så mange folk. Eg har trivest veldig godt og eg kjem nok til å sakne det i lang tid framover. Eg må tilbake ein gong, så eg kjem nok til å sjå ein del av dei att, men samtidig veit eg at det er mange av dei eg mest sannsynlig aldri ser att.

Her er nokre bilete frå avskjedslunsjen søndag: